Al voor de tweede keer in minder dan een jaar moet Stellantis formeel ontkennen dat het gesprekken voert over een fusie met Renault. De geruchten blijven echter hardnekkig de ronde doen, aangewakkerd door Europese media en speculaties over schaalvergroting in de strijd tegen Chinese concurrentie.
Deze laatste winnen hoe langer hoe meer terrein bij het type klant dat beide Westerse merken koesteren, zoveel bewezen alweer de jongste verkoopcijfers. Schaalvergroting en gedeelde kosten worden belangrijker dan ooit, zeker nu auto’s, zoals Renault het zelf aangeeft, 40% duurder kunnen worden door steeds strengere regelgeving.
Olie op het vuur
Toch lijken beide constructeurs niet van plan hun eigen koers op te geven. Het dubbelinterview dat Stellantis‑voorzitter John Elkann samen met Renault-baas Luca de Meo aan de Franse krant Le Figaro gaf, gooide olie op het vuur van de geruchten, maar tijdens de Future of the Car Summit in Londen maakte de eerste opnieuw korte metten met de geruchten. “We are not discussing any merger,” antwoordde hij kordaat. Ook Renault liet eerder al verstaan geen diepere bedoelingen na te jagen met zijn Frans-Italiaans-Amerikaanse rivaal.
Advertentie – lees hieronder verder
Ander geroezemoes uit de wandelgangen deed kond van een mogelijke transfer van huidige Renault-baas Luca de Meo naar de troon van Stellantis, als vervanger van de voor bewezen diensten bedankte Carlos Tavares. Maar volgens de laatste berichten zit Antonio Filosa, de huidige baas van de Amerikaanse divisie van de merkengroep, op poleposition. Lang verhaal kort: voor Stellantis is stabiliteit momenteel een dringender noodzaak dan expansie.
Teug naar de fusiekansen. Dat beide bedrijven zo stellig de rug rechten, hoeft niet te verbazen. Stellantis, dat in 2021 ontstond uit de fusie van PSA en Fiat Chrysler, heeft zijn handen vol met de integratie van zijn veertien merken. Onder andere Chrysler, Lancia, DS Automobiles en Maserati presteren ondermaats, tot desastreus zelfs.
Mededingingsbezwaren
Renault staat er intussen iets beter voor. In 2024 boekte het lichte groei over de hele lijn (Renault +1,8 procent, Dacia +2,7 procent en Alpine zelfs +5,9 procent). Toch draagt ook Renault een complexe erfenis mee, met een verzwakte alliantie met Nissan en Mitsubishi die al jaren onder spanning staat. Die structuur laat zich moeilijk combineren met de matrixorganisatie van Stellantis - al neemt Renault hoe langer hoe meer afstand van de alliantie.
Beide autobouwers onder één dak zou bovendien botsen op stevige mededingingsbezwaren van Europa. De overlappende merken en productiecapaciteiten zouden vermoedelijk aanleiding geven tot ingrijpende herstructureringen in meerdere Europese landen. Dat de Franse staat aandeelhouder is van beide ondernemingen – en dus belangen heeft bij continuïteit aan beide kanten – voedt dan weer speculaties over politieke druk richting samenwerking. Het zou Frankrijk veiliger stellen bij een herstructurering.
En nog iets. Tegen 2035 zijn nieuwe voertuigen met uitstoot volledig verboden. Dat dwingt autobouwers tot de zware investeringen in elektrificatie. Maar dat is precies waar Renault en Stellantis elk hun eigen pad willen blijven volgen. De eerste heeft met Ampère daarvoor een aparte entiteit, de tweede aanziet het als een onderdeel van grotere structuur. Een fusie zou op dat belangrijke punt niet alleen verwarring stichten, maar de lat ook hoog leggen. En dat lijken beide partijen goed te beseffen.
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
